[Tolerance -::- تساهل]

گرگ و میش صبح بود که از خاب بیدار شدم.. داشتم شعری می خاندم. ایستاده بودم بالای تپه ای و بلند بلند این شعر را می خاندم. نمی دانم چه شد که  ترسدم و بیدار شدم. شعر این بود:

آهسته  که  آسمان  نفهمد/  امروز   کنارم     ایستادی
دستی به  سر ِ دلم کشیدی/ حسی به  تنم  دوباره دادی

آهسته که آسمان نفهمد/ سرسبزی من ز بارش ِ توست
در  باغچه ی   حیاط ِ   دستم/ امروز  گُل ِ  نوازش ِ   توست
نزدیک  شدی به   چشم هایم/  نزدیک   شدم  به     آرزوهام
آرامش ِ دریای نگاهت/ نزدیک  شده  به  بچه  قوهام

گرمای  وجود ِ  تو  ترانه ست/ لالایی ِ  بی صدا  و      آهنگ
می پاشی ازین ترانه ی خوش/ بر بوم ِ سپید ِ خواب ِمن رنگ
مگذار که آسمان بفهمد/ چشمان ِ   تو  هم ستاره دارد
مگذار  بداند  آفتابش/ از قلب ِ  تو  استعاره   دارد

شعر از :
ایلناز حقوقی