در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم / کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم
عاشق و رندم و میخواره به آواز بلند / وین همه منصب از آن حور پریوش دارم
گر تو زین دست مرا بی سر و سامان داری / من به آه سحرت زلف مشوش دارم